باکلاسی ربطی به مغرور بودن ندارد. شما باید احترام را ترویج بدهید و این یعنی احترام برای همه، که شامل خودتان هم می‌شود. حواس‌تان باشد با دیگران مؤدبانه رفتار کنید و احترامی اصیل و بی‌غل و غش را در آنها منعکس کنید. به خودتان اعتماد داشته باشید، جوری که دوست دارید لباس بپوشید و متناسب با آن رفتار کنید. نوشته زیر را بخوانید تا ببینید چگونه باکلاس باشیم.
لذت بردن از مُد یا خریدن لباس‌هایی که برای‌تان جذاب است هیچ ایرادی ندارد، اما از لباس‌هایی که مناسب اندام‌تان نیستند یا رنگ‌هایی که به شما نمی‌آیند صرف‌نظر کنید.
ظاهر عالی داشتن، نیمی از باکلاس بودن است. لباس‌هایی بپوشید و از زیورآلاتی استفاده کنید که خوشایند و مناسب بدن‌تان باشند و هرگز چیزی نپوشید که با آن احساس راحتی ندارید. شما مجبور نیستید گران‌قیمت‌ترین لباس فروشگاه را به تن داشته باشید یا حتی همین لباس‌های گران‌قیمت را در یک حراجی خوب خریداری کنید، بلکه بهتر است به دنبال ظاهری منحصربه‌فرد و سنجیده باشید.
اگر می‌خواهید برای مکانی رسمی یا نسبتا رسمی لباس بپوشید، بهتر است شرایط را به خوبی درک کنید. اگر کمی رسمی‌تر لباس بپوشید، بهتر از این است که لباس غیر رسمی به تن داشته باشید. ضمنا نباید برای حضور در یک محفل رسمی از لباس جین استفاده کنید
با نشانه‌های به جا مانده از مهمانی شب قبل، جایی نروید. مثلا آثار آرایش به جا مانده از مهمانی شب را از صورت‌تان پاک کنید و دوش بگیرید. هر جایی که قرار است بروید حتما باید نشان‌دهنده‌ی این باشد که آماده‌ی شروع یک روز جدید هستید.
ریمل‌زدن، شانه‌زدن، بستن دکمه‌ها، بستن بند کفش و… را در مکان عمومی انجام ندهید. یعنی کارهای لازم برای آماده شدن و کاملا آراسته بودن را پیش از خروج از خانه تمام کنید. قبل از اینکه از خانه بیرون بروید، ریمل و رژلب‌تان را بزنید، لباس‌تان را مرتب کنید و هیچ کدام از این‌ها را برای بیرون از خانه باقی نگذارید.
خوب است که بخواهید زیبایی‌هایتان را به رخ بکشید، اما جلوه‌گری بیش از حد ممکن است تأثیر منفی داشته باشد، مخصوصا اگر در هدف جایی که در آن حضور پیدا کرده‌اید نگنجد. پوشش‌تان را هوشمندانه انتخاب کنید و با آن راحت باشید.
بخشی از باکلاس بودن، داشتن ژستِ خوب و زبان بدن مناسب است. کمرتان را صاف نگه دارید، به جای اینکه به پایین نگاه کنید نگاه‌تان به جلو باشد و تا جایی که می‌توانید شانه‌های‌تان را پایین نیندازید. دست‌های‌تان را روی سینه ضربدری نکنید، آنها را طرفین‌تان نگه دارید تا سینه‌تان فراخ باشد. اگر سرتان را بالا بگیرید، هم احساس باکلاس بودن می‌کنید و هم باکلاس به نظر می‌رسید. وقتی هم که می‌نشینید، قوز نکنید.
بددهنی کردن اصلا باکلاس نیست. اگر دل‌تان می‌خواهد بددهنی کنید و فحش بدهید، بروید داخل حمام یا دستشویی، شیر آب را باز کنید و بگذارید هر حرف زشتی در دهان‌تان است بیرون بیاید یا اینکه به در و دیوار بدوبیراه بگویید! اما اجازه ندهید دیگران بددهنی‌های‌تان را ببینند، چون فرد بی‌ارزشی به نظر خواهید رسید. اگر هم دلیل توهین کردن و فحش دادن‌هایتان این است که عصبانی هستید و نمی‌دانید چطور خشم‌تان را کنترل کنید، پس بدانید این حالت، نشانه‌ی بارزِ بیکلاس بودن است!
بله درست است؛ به جای اینکه در مورد خنگی، جلفی، یا آزاردهنده بودن کسی که حضور ندارد حرف بزنید، سعی کنید در غیاب او در موردش چیزهای خوب و خوشایند بگویید. این کار نشان می‌دهد باکلاس هستید و به اندازه‌ی کافی معتمد به نفس و خونسرد هستید که به جای صحبت در مورد نقاط ضعف دیگران، از خوبی‌ها و نقاط قوت آنها سخن می‌گویید.
آیا تا به حال شده در یک مهمانی کسی وارد شود و به شما بگوید: «وقتی جلوی ساختمان بودم فهمیدم درست آمده‌ام، چون صدای تو را شنیدم»؟ پس در این صورت بهتر است صدایتان را پایین بیاورید. همین که صدایتان قابل شنیدن باشد کافی است. فکر نکنید حتما باید فریاد بکشید یا صدایتان را بالا ببرید تا حرف‌تان را ثابت کنید. آرام و ملایم حرف بزنید، حتی اگر در یک جمع شلوغ هستید؛ این نشانه‌ی باکلاس بودن است، چون این پیام را می‌رساند که به اندازه‌ی کافی اعتمادبه‌نفس دارید و مجبور نیستید داد بکشید تا توجه دیگران را به خودتان جلب کنید.
کسانی که فکر می‌کنند باکلاس هستند، به دلایلی دوست دارند در مورد باکلاس بودن‌شان حرف بزنند، مخصوصا در مقایسه با کسی که «کلاس» ندارد یا بیکلاس است. مثلا اگر دیدید در حال گفتن این جمله هستید که «من دختر باکلاسی هستم…»، پس آن‌قدرها هم باکلاس رفتار نمی‌کنید. اجازه دهید دیگران تشخیص دهند شما واقعا تا چه اندازه باکلاس هستید، نه اینکه خودنمایی کنید یا لاف باکلاس بودن بزنید.
آروغ زدن در جمع، خوشایند و خنده‌دار یا راهی برای سرگرم کردن دوستان نیست. اگر عادت کرده‌اید محض خنده و شوخی، آروغ بزنید، لطفا دیگر ادامه ندهید! اگر تصادفا و غیرارادی آروغ زدید، ایرادی ندارد. دست‌تان را جلوی دهان‌تان بگیرید و عذرخواهی کنید.
اگر باکلاس هستید، پس هر 5 ثانیه گوشی‌تان را چک نکنید. وقتی در میان جمعی هستید، به‌ندرت این کار را انجام دهید. تلفن همراهتان را روی ویبره یا تک صدای کوتاه بگذارید و وقتی در میان جمع هستید، شروع به حرف زدن در مورد شخصی‌ترین مسائل‌تان نکنید. فقط وقتی تنها هستید با تلفن‌تان حرف بزنید تا حرف‌های کسی را قطع نکنید، مگر اینکه موردی فوری پیش آمده باشد.
وقتی در جمع هستید، حتی اگر همسرتان، بهترین دوست‌تان یا یک فرد کاملا غریبه واقعا خشمگین‌تان کرد، شما باید یک نفس عمیق بکشید، چشمان‌تان را ببندید، آرام حرف بزنید و به‌طور کلی خونسردی‌تان را حفظ کنید. اجازه ندهید کسی شما را در حال داد و فریاد زدن ببیند. البته سعی کنید در خلوت‌تان هم این کارها را نکنید!
اینکه در مورد میزان درآمدتان و میزان سرمایه‌تان حرف بزنید یا درباره‌ی اینکه اتومبیل یا لباس یا گوشواره‌های جدیدتان چقدر می‌ارزد یا حقوق‌تان افزایش پیدا کرده‌است، باکلاس نیست. در مورد میزان درآمد پدر و مادرتان، همسرتان، دوست صمیمی‌تان یا هر کس دیگری صحبت نکنید؛ این کار اصلا باکلاس نیست.
اگر باکلاس هستید، به گونه‌ای زندگی کنید که باعث سربلندی و افتخارتان باشد. اگر معمولا با نیرنگ و خودنمایی زندگی می‌کنید، حتما دلیلش را بررسی کنید. کسی که منش و طرز رفتارش همراه با بزرگواری و غرور باشد، هرگز نیاز ندارد پشت یک نقاب پنهان شود. اگر نتوانید خود حقیقی‌تان را به دیگران نشان بدهید پس آنها چه کسی را خواهند دید؟ دست از تظاهر بردارید. احتمالا از شنیدن اینکه شما باید خودتان باشید خسته شده‌اید، اما این واقعیت دارد. تظاهر و وانمود کردن مانع باکلاس بودن‌تان می‌شود.
شما باید باادب و مبادی آداب باشید، اما برای خوشایند دیگران سر تعظیم فرود نیاورید. اگر این نکته را رعایت کنید، بعدها خواهید دید که چه امتیازاتی نصیب‌تان می‌شود. وقت و زمان در دسترس بودن‌تان را محدود کنید و در برخورد با دیگران برای خودتان حد و حدودی مشخص کنید تا آنها نیز از حریم شخصی‌تان آگاه شوند. به جای اینکه همیشه درگیر مشغله‌ها و برنامه‌های گوناگون باشید، زمانی را به خودتان اختصاص دهید تا خود واقعی‌تان را بهتر بشناسید؛ این شیوه خیلی باکلاس است!
از طرز تفکر کنش‌پذیر – پرخاشگر دست بردارید؛ با این شیوه‌ی تفکر در نهایت سردرگم و دستپاچه خواهید شد. جسارت و بی‌باکی نشان‌دهنده‌ی پختگی، با فکر بودن و اعتمادبه‌نفس است. باکلاس بودن نیاز به تعادل فکری دارد و جسارت از اولویت‌های آن به شمار می‌رود.
وقتی در گروه یا پیش کسی هستید و صحبت در مورد موضوعی پیش می‌آید که اطلاعی درباره‌اش ندارید، مصلحت این است که بگویید در حال حاضر اطلاعی در این مورد ندارید، یا اگر می‌خواهید خودتان ادامه‌ی بحث را در دست بگیرید، درباره‌ی آن موضوع سؤال کنید و ببینید چه کسی در این مورد اطلاع خاصی دارد. این طر رفتار نه تنها بلوغ و پختگی شما را می‌رساند، بلکه نشان می‌دهد تا چه حد روشنفکر هستید.
یک قانونِ طلاییِ قدیمی وجود دارد که می‌گوید با همه، چه بزرگ و چه کودک، همان‌طور رفتار کنید که انتظار دارید با شما رفتار کنند. مثلا قبل از اینکه دعوت به شام را کنسل کنید به دیگران رسما اطلاع بدهید، صدای کسانی باشید که نمی‌توانند صدای خودشان را به جایی برسانند، با پدر و مادرتان تماس بگیرید و خودتان خبرها را به گوش‌شان برسانید، از دوستان‌تان خبر بگیرید و از حال خودتان هم به آنها خبر بدهید؛ این‌ها نمونه‌های ساده‌‌ی رفتاری هستند که کلاس و اصالت شما را می‌رسانند.
خودتان را سرزنش نکنید، بلکه پذیرای تغییرات سازنده باشید. در دنیای امروز ما، تغییر اجتناب‌ناپذیر است. شما هم بخشی مثبت و انعطاف‌پذیر از این دنیا باشید و به دیگران هم همین راه را نشان بدهید. به جای اینکه مانند کبک سرتان را در برف فروکنید، با زندگی روبه‌رو شوید، دیگران هم ناگزیر خواهند فهمید شما کسی هستید که عقاید و پندارهای‌تان ارزشمند است.
کار عاقلانه این است که از نظر سیاسی، فرهنگی و مذهبی آگاه باشید. حتی ابتدایی‌ترین دانش هم می‌تواند فرد را از شرمنده شدن و به دردسر افتادن و دست و پاچلفتی جلوه کردن نجات بدهد. اگر از قبل می‌دانید قرار است با کسی که زمینه‌ی علمی یا تحصیلی متفاوتی با شما دارد ملاقات کنید، خوب است کمی در مورد دانش او تحقیق کنید و اطلاعات بیشتری کسب کنید تا دچار اشتباه و خجالت نشوید.
برای یک آدم باکلاس، بیان عجز و ناتوانی مانندِ مرگ است. یک نفس عمیق بکشید، قوی باشید و با ظرافت و متانت با موقعیت پیش‌آمده کنار بیایید. نتیجه هر چه که باشد، شما پیروز خواهید بود. اگر کنترل امور از دست‌تان خارج شد و شما کاملا احساس آشفتگی و ناتوانی کردید، از یک دوست صمیمی یا یکی از اعضای خانواده کمک بخواهید.
افراد باکلاس خودشان کارهای مربوط به خودشان را انجام می‌دهند، مثلا در یک رستوران طبیعی است که تمیز کردن میز و چیدن آن را کسانی انجام دهند که کارشان همین است، اما در مواردی غیر از این، اشخاص باکلاس، خودشان را مسئول زباله‌ای که تولید کرده‌اند می‌دانند یا وسایل‌شان را خودشان حمل می‌کنند و انتظار ندارند دیگران برای‌شان این کار را انجام بدهند. زمانی که کسی لطفی در حق‌شان می‌کند، فورا متوجه این لطف می‌شوند و قدردانی و سپاس‌شان را ابراز می‌کنند، اما افراد بیکلاس و مغرور فکر می‌کنند کارِ انجام شده وظیفه بوده و کمک و لطف دیگران را نادیده می‌گیرند.
افرادِ واقعا باکلاس، ذاتا حتی از فکر اینکه اسباب مزاحمت دیگران شوند، آنها را برنجانند، راه دیگران را سد کنند یا به هر طریقی زحمتی برای دیگران ایجاد کنند، اجتناب می‌کنند. یک فرد باکلاس وقتی در میان غریبه‌هاست، سرش به کار خودش گرم است و کاری نمی‌کند که دیگران معذب باشند. افرادی که واقعا باکلاس هستند، نسبت به همه مهربان و رئوف هستند؛ چه مدیرعامل شرکت‌شان باشد و چه پستچی یا سرایدار.
تا جایی که می‌توانید از عبارات مؤدبانه استفاده کنید، مثلا بگویید: «بله خانم»، «خیر آقا» و «متشکرم». با بزرگترها مؤدبانه رفتار کنید. اگر عطسه‌تان گرفت، دستمال جلوی دهان‌تان بگیرید. در میان جمع، خورده‌های غذا را از لای دندان‌هایتان درنیاورید. انگشت‌تان را در دهان یا بینی‌تان نکنید. در میان جمع خودتان را نخارانید، موهایتان را برس نزنید، آرایش نکنید یا با لباس‌تان ور نروید. همه‌ی این کارها را می‌توانید در خلوت‌تان انجام دهید، پس صبر کنید تا جای مناسبی پیدا کنید. با خنده‌های ناگهانی و پر سروصدا، سکوت را نشکنید.
باکلاس غذا خوردن هم در موقعیت‌های کاری و رسمی و هم در موقعیت‌های اجتماعی و خانوادگی اهمیت زیادی دارد. ممکن است در هر منطقه یا شهری که زندگی می‌کنید، فرهنگ و قواعد خاص خودتان را داشته باشید، اما اصول ثابتی وجود دارند که باید حتما به آنها توجه کنید.
اگر به یک مهمانی شام دعوت شده‌اید، بهتر است هر چه زودتر اطلاع دهید که می‌توانید در آن مهمانی شرکت کنید یا نه. چرا که اگه میزبان مطمئن نباشد شما در مهمانی شرکت می‌کنید یا نه، برنامه ریزی برای او سخت‌تر می‌شود. اگر میزبان درمورد داشتن همراه صحبتی نکرده است، بهتر است کسی را همراهتان نبرید.
اگر برای اولین بار است که به منزل میزبان می‌روید، بد نیست چیزی به عنوان کادو همراهتان ببرید. اگر دسر یا هر خوراکی دیگری به همراهتان می‌برید، توقع نداشته باشید میزبان سر میز شام یا در آن مهمانی از خوراکی شما استفاده کند. چون ممکن است با بقیه غذاهایی که میزبان تدارک دیده همخوانی نداشته باشد و به هر حال میزبان برای خوراکی‌هایی که قرار است سرو کند برنامه‌ریزی کرده است.
اگر بیرون از خانه و در یک رستوران غذا می‌خورید، قبل از اینکه هر کدام از اعضای گروه غذای‌شان را دریافت کنند، شروع به غذا خوردن نکنید. اگر مهمانی در منزل برگزار می‌شود، منتظر بمانید تا میزبان سر میز حاضر شود و قاشقش را بردارد و بعد شروع به خوردن غذا کنید.
بعد از اینکه غذا تمام شد، بلافاصله مهمانی را ترک نکنید. حدود یک ساعت در منزل میزبان بمانید، بعد از میزبان تشکر کنید، خداحافظی کنید و بعد مهمانی را ترک کنید. اگر مهمانی غیر رسمی است، برای تمیزکاری به میزبان پیشنهاد کمک بدهید.
همیشه بعد از اینکه مهمانی را ترک می‌کنید، قبل از اینکه بیشتر از یکی دو روز بگذرد برای میزبان پیغام تشکر بفرستید. از غذای خوشمزه‌ی آنها تشکر کنید و برای نشان دادن قدردانی‌تان، درمورد یکی از چیزهای دیگری که درمورد مهمانی دوست داشتید نظرتان را بگویید. پیغامی که می‌فرستید باید مختصر و احساسی باشد.
کلمات کلیدی: